Category: Uncategorized

The difference between our Yes

Working with first world team mates for this long i have realized the difference between our Yeses . In a first world setting when you asked someone “can you do it” it meant “is this well in your ability?”+”will you deliver this on your own”.

The first thing that would happen in Indian team setting is that “can you” is understood as “will you do it for me” .It is also supplemented by “you will be at your peak energy” ,”you are counting on all your friends and social circle for support”, “you are very optimistic” and finally “in event of any crisis feelings of human around you matter more than material results ” .

One add or remove few more sentences to this but in essence the Indian Yes is always a tentative yes .This tentative yes is not really a problem for Indians working in Team setting .Most of India like societies intuitively know that renunciation and human connection surpass anything that has been agreed .

The problem of Implanted systems

The problem arises when Individual and achievement based team settings that has been perfected in Industrialized world is enforced people who are on society and experience oriented .

This gap can largely explains Indian performance in sports also .Like recently concluded cricket world cup 2023 where the best Cricket team India had so far lost like a clueless team. Indians fans are sad but not angry or puzzled about the outcome . The appeal of ‘India will win the cup’ was always emotional as opposed to one rooted in cold mathematics. So most Indians understood that we failed to do the hardcore scenario planning about the match and the minute by minute follow up of it …so we lost .But we are more touched by the tears of the players .That’s US .

The missing Indian team Model

This is not to say Indians can’t be individual achievers or cant get world class results in team settings . The proofs are aplenty .

The Indian yes is actually a super power you can have in your team that can do wonders in events of chaos , crisis ,diversity and rapid change . The only care one needs to take is to weave the intended achievement as something that is above individual and is a social aim. Or at least make sure that the teams is trained in the westerns style of Individual-achievement oriented human lego blocks that fit together for the result ; than gathering a team of super hero’s that will say “Yes” to your “can you do it”.

As for as India’s loss in world cup 2023 , our reaction to Rohit Sharma’s tears is emotionally same as one we had when Bhagwan Buddha or Rama left their palace,…………………renunciation and repentance over anything materialistic

Sometimes lyrics of movie songs touch the heights of divine poetry. It could be Rumi style Sufism or in marathi what saint Gyaneshwar wrote or if you are western audiance you can think of Neruda. Here is my attempt to put English translation of song ilu sa ha deh. इलुसा हा देह written by Vaibhav Joshi for marathi movie panghrun ie the cover.as follows…

Tiny is the body , with unfathomable  depth

Affection ..love ..enchantment ..together are kept

The soul within the soul ,all chaos

Burning down its trace ,all across

Is it a sin or virtue it would

Sankes are destiny of sandalewood

known or unconscious,The void of this emptiness.. great

The consciousness of none.. is the fate

इलुसा हा देह किती खोल डोह
स्नेह प्रेम मोह मांदी याळी मांदी याळी

चेहऱ्यामागचा चेहरा कल्लोळ
चेहऱ्यामागचा चेहरा कल्लोळ
आरशात लोळ बिंब जाळी..
इलुसा हा देह किती खोल डोह
इलुसा हा देह किती खोल डोह…

काय आहे पुण्य काय आहे पाप
काय आहे पुण्य काय आहे पाप
चंदनाला साप कवटाळी
इलुसा हा देह किती खोल डोह
स्नेह प्रेम मोह मांदी याळी मांदी याळी
इलुसा हा देह किती खोल डोह…
शून्यातले शून्य जाणीव नेणीव  
शून्यातले शून्य जाणीव नेणीव  
शून्याची उणीव आली भाळी आली भाळी 
इलुसा हा देह किती खोल डोह  
स्नेह प्रेम मोह मांदियाळी मांदियाळी

Listen to different version of this song,here..

Feamle version https://youtu.be/d2EGYQioKh0

Male version https://youtu.be/tIAjvj3GaYY

Male version, reprise https://youtu.be/b46DqIlofi0

अब तो दिवरो की लकीरो से भी
पुछते है,बाता कीसमत मे लिखा क्या है
यु तो बिसतर पे फैले रेहते है आजकाल
चुभ जाती है डर किसीं करवट पर ||1||

तबियत से धोते है टमाटर सब कोई
काश रिशतो पर इतनी मेहनत कर ली होती
दूर से ही सही कोई पडोसी पुछ ले
जिंदा तो हो ? और हाल कैसा है? ||2||

किसीं ने भी सोचा नाही होगा
इंटेरियर वाले घर मे नेटफ्लिक्स देखना
हर रात,अपने खायलो से दूर भागना
सिनेमा को जिना, आसान नही होगा||3||

ये नही, की कॉल नाही करते यार मेरे
हालचाल,फिकर,सुहानी दौर के फेरे
चाशनी मे अटकी चिंटी जैसी हालत
जिंदा होने की खुशी मानाना.. लानत ||4||

Self help books are tricky to recommend. At times they talk of something spiritual, at times they move to morals and values. Sometimes its about emotions and thinking. Sometimes its philosophy. Books that move across these planes are the ones i skip. Firstly because its very tough to trace things across such planes and then its harmful to let something in your mind unverified . Second is if the book stays in the stated plain ,you can decide if its something that sounds nice or that might be useful or at least harmless.

Personally i prefer books written by career psychologist or researchers which makes things clearer.
Crucial conversation is one such book which tells u what all u can do when opinion differ,emotions run high and stakes aren’t small. It tires to put the cause and solutions in some method which one can evaluate and then apply. That’s why i recommend it. And best part is it doesn’t talk of abstracts, the books sticks to dialogues as central theme . What keeps them going and what breaks them. That’s all. So then book wont make u different person the next day but it offers you a structure by which u can see ur complicated dialogues. But the book does something more, it also tells u that kn many situations u r co operating with whats going on in dialogue. So what is often seen has his,her,their behaviors and problems is also partly out of your own conversation pattern. The author persists with this point ,which might make sm1 uncomfortable but to me its the main reason i recommend this.

If you liked feel good by David Burns or Eric bern’s book or older Born to win book,you will like this.
What this books is not is like is, monk and Ferrari,7 rules by convey,or fucked series by Mark Manson or anything by Taleb,Galdwell or Harari.
Treat this book as the corporate trainings we get and you will thank me for the recommending this practical book.

प्रीय अभीजीत [http://punepratibimb.blogspot.com/2008/08/blog-post_08.html]
संदीप मेला आनी त्यावरचा तुज्हा ब्लॉग वाचला .खरा म्हणजे संदीप सारख्या मुलासाठी मेला हा शब्द वापरने चुकिचेच .उच्चा शिक्षित ,देखना ,छान करियर असलेल्या संदीप ने आत्महत्या का केलि हा प्रश्न त्याला विचरने चुकीचेच .हां प्रश्न खरेतर आपण स्वतहाला वीचारावा .सगळेकाही इतके छान असताना तरुण पोर जीव देताताच कसा ? .अससे नेमके काई होत असेल की आई बाबा सगला विसरून पोर जीव देंय पर्यन्त मजाल गाठतात ?
आपले आई बाबा ईव्धी मेहनत घेउन आपल्याला आपल्याला इंजिनियर बनवतात .पण खरे म्हनशील तर आपल्या सर्वांना इंजिनियर व्हैचेच नसते .आपल्याला फक्त आई बाबांची स्वप्ने पूर्ण करायची असतात , त्यांची सेवा करायची असते .इंजिनियर होऊं हे सगळे करता येइल याच आशीवर खूप मुलांनी अद्मीशन घेतलेली असते .इंजिनियर नही तर मग काय व्हैची हे पण कित्येकांना माहित नसते .अगदी मन मोकले करूनच बोलैचे जहाले तर आपना सर्वांना घर पण सोडून जेची इच्छा नसते .पण आपण कही भीतरी मुले नसतो अनी आपल्याला बाबांचे नाव मूठी करैची असते , कही तरी करून दाख्वैची असते ।
आंनी इथेच कुठी तरी बहूतेकान्ची आईटी मधील करियर सुरु होतात .तू लक्ष दीले असशील तर आम्ही सगळे इन्फोर्मेशन टेक्नोलॉजी मधी काम करतो ,कंप्यूटर मधे नाही .ही काम करणारे मूल खुप कही “fundoo” काम करतात असे वाटत असेल तर ते चुकीचे आहे .आमच्यातील खूप जन कंप्यूटर इंजिनियर देखील नसतात .एखादी कम्पनी “job” देते अनी कुठल्या तरी “technology” वर्ती “training”सुद्धा .बाकी कित्येक मीत्रानी अमुक “technology” आली म्हंजी नौकरी मिलते असे आयकून आपल्या करियर ची सुरुवात केली असते .
आपण जे काम करतो ते खरे तर आती साधारण काम आहे हे जन्ल्यावर ते मान्य करनी खूप जड़ जाते .कित्येकांना एवढे कलेला पण वर्ष जातात .अनी इथे सुरु होते थे घुस्मत कारन तो पर्यंत आपली नौकरी ,अपाला पगार ,अनी खूप लायक नेघलेलो अपन ,ह्या गोष्टीं मुले ,आई बाबांची फुगलेली छाती अपन बघीतलेली असते .
माहित असते आपल्याला त्यांनी घेतलेले कष्ट , आपल्याला त्यांचे नाव मोट्ठे करैची असते .मग सुरु होतो तो संघर्ष .कही जन आपल्या कामतच खूप मेहनत गेहतात ,पगार्वाधीसाथी .कही जन त्यानी जी “technology” अधीक चांगली वाटते त्यात काम करून स्वताहची “value” वाध्वैचा प्रयत्न करतात .तर कही मुले “onsite” म्हणुन जो प्रकार अशे त्याच्या नवा खली विदेशत जाऊँ बरेच जास्त पैसे कमाव्तात .अनी एथीच कुठे तरी खूप लोकांची तार टूटते .
तुला वाटतो तसा हा पैशांचा कीवा यशाचा हव्यास नसतो .हा असतो संगर्ष ,आपल्या अस्तित्वाला महत्व मिलावून देण्याचा .हे असते वीदना एक स्वप्नाभंगाची जे खरे तर अपन बघीत्लेले नसतेच .इथेच कुठे तरी जीव कासावीस होतो ,जेवण गोद लगत नही .शाक्य असेल तीथे मनुस हात पाय मरैयाला लागतो .अगदी दम येई पर्यंत प्रयत्न करतो .मधेच कुठेतरी सूत्तात जिवलग मित्र ,मधेच कुठे तरी विसरून जत्तो आम्ही आपले छनद अनी इतर छोट्या छोट्या गोष्टी जीवनातल्या .कलाताच नही कधी अनी कसी होते हे सर्वा ।
पण तरीही सुरु असतो तो आपल्या अस्तीत्वाचा संघर्ष .
वेल जातू तसा आपल्या यशाच्या मार्गात असलेले प्रश्न पण वाढतात ।
तुला माहित नसेल पण पण कमी पगार वरती काम करत करत , छान चम् चमित ऑफिस मधे बसून बसून , २ ” BHK” घर घेणे हा लायकी च प्रश्न असतो ।
हे सगला असताना कायम असतो तो संघर्ष , कायम असते ते आशा की अपन लवकरच यशस्वी होऊ .कधे तरी मन करते घरच्यांना हे सगळे संगैचा .मग वाटते कालेल का त्यांना आपली आईटी ची भाषा .लेवल ३ सुप्पोर्ट नेमका का वाईट असतो, किंवा मेनफ्रेम किती जुने आहे हे कसे सांगावी त्यांना .अनी त्यांना कल्ले तरी त्यांच्या भावनांचे कई होइल ? .अपन हीरो असतो रे त्यांचे मग अचानक एक दिवस जाऊँ त्याना अपन कर्कूनी काम करतो हे संगेला हिम्मत होत नाही .खर्च होत नही ,अपन खूप नालायक असल्या सारखे वाटते .
कधी तरी कंपनीत मित्रांना हे बोलूं दाखवतो अनी त्यांचे दुखः पण आइक्तो .बेस्ट फ्रेंड सोबत आमच्या पण गप्पा होतात पण हे सल् puroon उरते ।
करियर छे वर्ष जातात तसा हा जखमांचा पसरा आणखी वाढतो .तुला सीक्स seegma माहित आहे करे अभीजीत .मुंबई चे डब्बे वाले सीक्स सीग्मा लेवल वर काम करतात .इथे १० लखात फक्त एक चूक केलेली चलते .आम्हाला असल्या उच्चा कसोतीं वर पासस होतील असे काम करावे लगते .काशी तरी मधीच सुतून जाते सहन करण्या ची शक्ति . कारन पेफेक्शनिस्ट असन्य शिवी आम्हाला पर्याय नसतो .उत्तम , अति उत्तम काम करत रहन्यत आमची आशा जीवंत असते .आशा आपल्या अस्तित्वाला आर्थ मिल्वून देण्याची ।
एवढे सगले होऊं शेवटी आम्ही असतो ते “prefessionals” .सिनेमाच्या हीरो सारखे सगळे काम करता येणे हा त्याचा आर्थ .कंप्यूटर ची काम , भानीक हुशारी ,नेतृत्व ,”” ,हुशारी हे सगला अम्च्यात्ल्या सर्वांना येलैच हवा .बॉस किंवा कम्पनी चांगली असो वा वाईट सर्वा “discussions” इथेच येउन संपतात .अनी नसते जमात हे सर्वांना .सगलेच जन असे “Allrounder”कसे असतील .पण पर्याई नसतो .शेवटी पैसा मिलतो ह्याचा आम्हाला अनी तय पैशात घरच्यांची स्वप्ने असतात ।
माणूस म्हणुन आपल्या अस्तित्वर आलेली अशी प्रश्न “face” करने ह्याचा अंदाज लावैचा प्रयत्न कर .दिवसों दिवस यस्या साथी ladhane अनी लढत रहनार्या माणसाची कई अवस्था होइल ते “guess” करून बघ ।
कहिन हयात मार्ग मील्तो पण .कही जन नेराश होऊं सोडून देतात ladhayche .प्रश्न असतो तो अजुन सुद्धा लड़नार्यनाचा .जीव्तोड़ मेहनत करे ह्या गुणाचे अपन सर्वच कौतुक करतो .पण हे करत असतांना जे थकून जातात त्याचा जीव तुटून जातो ।.अस्तित्व अनी गरीमा हे खूप मोठे शब्द आहेत .ह्यास्थी लाध्नार्यंचे महान लोकांचे यश भव्य अनी अपयश किती दारुन असते ह्याची उदाहरने इतेहसात खूप असतील . फर्क एवढाच की आईटी मधे काम करतांना , सामान्य असलेल्या सर्वन्नाचा हा संघर्ष रोज करावा लागतो .
सुन्दीप छे पण असे कही झाले असेल ……
प्रश्न आहे तो उर्लेल्याचा ….अनी कदाचीत “engineering” , शहरी शिक्षण , आईटी मधील नौकरी हे सर्व छानच असते हे मन्नार्य पालकांचा .